Cytaty!!!

Członek Zespołu

Dario, chyba teraz Twoja kolej?

Członek Zespołu

Się porozjeżdżałam i zagapiłam, przepraszam. To opowiadanie, nagrodzone. Znane.

W samochodzie oczywiście rozmawiali o swoim trzecim wspólniku, jak dwóch wrzodowców najchętniej opisujących sobie kolejne objawy. Albo opowiadali pełne bezsilnej nienawiści dowcipy o prawnikach, co na jedno wychodziło. Kiedy rozkręcali firmę, obaj dysponowali odrobiną gotówki i niemal nadprzyrodzonym talentem do interesów. Rozumieli się w pół słowa i potrafili przejechać przez pół Azji, żeby za grosze kupić coś, co potem sprzedali w Londynie za tysiąc funtów. A potem okazało się, że o ile obaj są wirtuozami handlu i pośrednictwa, to w obliczu gąszczu przepisów, meandrów księgowości, tabelek i papierków okazują się bezradni jak nowonarodzone pieski. W tej sytuacji postanowili dokooptować młodego zdolnego prawnika, którego obaj znali, a który wydawał się sympatyczny. Pomysł wydawał się genialny. Hrabia będzie siedział w biurze, a oni w tym czasie będą sprzedawać Turkom czeskie szkło, Francuzom polską strusinę, a Tajom bursztyn. Skończyło się inaczej.
Po trzech latach Hrabia, zwany tak z powodu snobizmu i kretyńskiego sygnetu na chudym palcu, co nieco kontrastowało ze swojskim nazwiskiem „Kapucha”, wyrolował ich obu tak dokładnie, że praktycznie siedzieli u niego w kieszeni. To on im mówił, co mają robić, i zgarniał wszystkie zyski. Co gorsza, nie istniał żaden sposób, żeby się go pozbyć. W wyniku kilku sztuczek z przepisami i księgowością, Hrabia miał na wspólników takie haki, że każdy urząd w Polsce z zachwytem skazałby ich na ciężkie galery i kazał wyrzucić klucz od kajdan.

Odo, łyknij sobie to Zaproszenie na egzekucję, warto. A na Mazury wezmę Ci Prawdziwe życie Sebastiana Knighta.

Jest Lolita Kubricka?! O ja - puch marny nieświadomy. To kiedy oglądamy?

Członek Zespołu

Ja jestem gotowy nawet teraz, tylko trzeba to jeszcze zdobyc :-/ Tez bylem nieswiadomy, chyba ktos z Jana mi powiedzial. A moze moja mama?... NIe wiem. W kazdy razie nie ogladaj tego z Ironsem. A za rekomendacje dziekuje, zabiore sie za to jak tylko przejdzie mi glod na Gwiezdne Wojny i Hellera ;)

PS. Oczywiscie, nie wiem z czego cytat :(((

Członek Zespołu

Ale ja ten z Ironsem widziałam... Lata temu. I to jeszcze przed przeczytaniem powieści, niestety. Mieliśmy to na vhs i gdy chciałam kiedyś sobie obejrzeć, Musia powiedziała mi, żebym tego nie robiła, bo to trudny, dorosły film. Czyli że za mała jestem, po prostu.
Więc poczekałam, aż będę sama w domu ;) Z tego, co pamiętam, Dolores była drewniana i średnio nastoletnia. Uczucia - jeśli próbowano je w ogóle wyrazić, nie bardzo do mnie przemówiły, więc z jakiegokolwiek psychologizmu nici. Nawet odpowiednio brudny i chory ten film nie był. Ale tak to jest, jak się odrze fabułę z perspektywy, specyficznej narracji i języka. A może byłam istotnie za młoda i nic nie zrozumiałam. Whatever :P
Może jakoś uda mi się zdobyć Kubricka (1962! :), Ty też rozpuść macki. Ciekawa jestem cholernie tego filmu. I chyba sobie przeczytam Lolitę raz jeszcze.

A moimi cytatami się nie przejmuj - z reguły jeśli nie rozpozna ich Przem, to nikt ;P Ale to dlatego, że czytamy polską (i dobrą!) literaturę z okolic fantasy w miarę na bieżąco. A przecież nie będę tu rzucać fragmentami Pieśni o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim Mikołaja z Wilkowiecka czy Starej Baśni.
Chociaż... ;>

Członek Zespołu

"Z tego, co pamiętam, Dolores była drewniana i średnio nastoletnia" - Delikatnie mowiac. Dolores w tym filmie to byla kompletna porazka, nawet tego erotyzmu bylo co kot naplakal, choc i nie o to tez chodzi...

"Nawet odpowiednio brudny i chory ten film nie był" - WLASNIE!!! Dlaczego?... Ja za lolitkami nie przepadam (wole starsze ;P), ale kurde. No mogli juz to jakos zrobic, zeby dusze draznilo!

"Ale tak to jest, jak się odrze fabułę z perspektywy, specyficznej narracji i języka" - doszedlem do bardzo podobnych wnioskow. Jednak ten styl wypowiedzi HH, prawie jak pozeja, pisane w pierwszej osobie (zauwazam, ze staje sie fanem tej formy)... A w filmie co zrobili? Ano, pokazali serie zdarzen powiazana w cos, co w ich mniemaniu mialo byc fabula. I nawet to nie wyszlo.

Sorki, za offtopa...

Członek Zespołu

Członek Zespołu

Tez mi sie tak wydaje, tym bardziej, ze sam scenariusz Kubrick w swoim zwyczaju pisal razem z autorem powiesci. To powinno gwarantowac dobre wyniki. Wlasnie widzialem zdjecia na Filmwebie.

Członek Zespołu

No i co? Nikt się nie zorientował, że to był Grzędowicz Jarosław i fragment jego opowiadania pod tytułem Wypychacz zwierząt?

No to teraz coś z innej beczki. Autor już tu wspominany, powieść zresztą też...

Zostawmy więc nietoperza, niech sobie drży i krąży w gęstniejącym zmierzchu, niezgrabny naśladowca jaskółki.

Słowami odpowiedzi na wszelkie pytania o życie i śmierć, literami "absolutnego rozwiązania" pokryty był cały dotychczas znany mu świat: jak gdyby podróżny zdał sobie nagle sprawę, że badana przezeń dzika kraina nie jest przypadkowym zbiorem naturalnych zjawisk, lecz stronicą w księdze, w której góry, lasy, pola i rzeki poukładane są w sensowne zdania; samogłoska jeziora zlewa się ze spółgłoskowo syczącym stokiem; wijąca się droga to, co ma do przekazania, pisze krągłą kaligrafią, równie wyraźną, jak niegdyś ojcowska; drzewa porozumiewają się na migi, językiem niepojętym dla kogoś, kto nie nauczył się gestów tej mowy... Tak zatem podróżny sylabizuje treść krajobrazu, aż w końcu sens pejzażu wychodzi na jaw, zawiły wzór ludzkiego życia okazuje się zaś monogramem, całkiem już teraz przejrzystym dla wewnętrznego oka, rozplątującego zawikłane litery. A słowo - wyłaniające się znaczenie - zdumiewa swą prostotą: najbardziej zaskakujące jest chyba to, że podczas ziemskiego bytowania, kiedy nasz mózg tkwił zamknięty w żelaznym pierścieniu, w obcisłym śnie o własnej osobowości, żaden przypadek nie kazał nam dokonać tego prostego mentalnego podrygu, który oswobodziłby uwięzioną myśl i obdarzył ją wielkim zrozumieniem. Wreszcie jednak zagadka została rozwiązana.

Członek Zespołu

No kurde, Nabokov. Prawdziwe życie Sebastiana Knighta.

Coś polskiego. Pewnie dla Przema, ewentualnie Mucha:

Kruk Rrax'Thwyl'Ydrwhyn przeszedł majestatycznie po gzymsie i schował się w mroku za plecami gargulca. Światło mu nie służyło, szczególnie o pierwszej w nocy. Oświetlić katedrę - też pomysł! Przez osiemset lat nie miała oświetlenia i nikomu to nie przeszkadzało!
Rrax wychylił na sekundę dziób, aby spojrzeć w dół. Wbudowane w chodnik reflektory poraziły mu wzrok. Ech! Wszystko przez niemieckich turystów. Żeby ich wszystkich...
(...)
Lubił wracać myślą do dni młodości, kiedy żył w chramie na szczycie Ślęży. To była dopiero, jak to się teraz mówi, fucha. Co tydzień ofiary, a cztery razy w roku taka wyżerka, że następnego dnia nie można było się ruszyć. Wtedy po raz ostatni Rrax jadł naprawdę dobry miód. Ech! I ta nabożna cześć, jaką otaczano kruki. Mogłeś wlecieć komuś do chałupy, wyżreć całą kaszę z miski, a on patrzył jak zaczarowany i ani myślał przegnać!
(...) większość pobratymców dawno powywożono do rezerwatów przyrody. Najgorszym wrogiem kruka są bowiem ornitolodzy. Jak cię jeden z drugim wytropi, to koniec. Uśpią i zabiorą na jakieś bezludzie, gdzie jest okropnie zimno i pełno dzikich zwierząt. (...)
Rrax tylko się uśmiechnął (na tyle, na ile można się uśmiechnąć, mając dziób).

Członek Zespołu

Krzysztof Piskorski - "Poczet dziwów miejskich". Nie czytałem co prawda, ale taki imię wbija się w pamięć ;) A książka? Nie wiem, czy fajny humor, czy też raczej jak zwykle mnie nie rozbawi.

Członek Zespołu

To teraz ode mnie:

Członek Zespołu

Jak zza mgły, ale jakiś Sapkowski na bank.

Członek Zespołu

eee... a coś więcej...?

Członek Zespołu

pass. za ch. pana nie przypomnę sobie, skąd to. opowiadanie jakieś pewnie, ale jakie - pfff.